พึ่งกลับมาไม่กี่วันแต่ทำไมอะไรๆผ่านเข้ามาเยอะจัง

“พึ่งกลับมาไม่กี่วันเอง” เป็นความรู้สึกข้างใน แต่ทำไมอะไรมันเกิดๆๆจัง? งึมๆๆ
ยังอยากถักตุ๊กตาอยู่ 555 วันนี้ถัก “เกือบ” ทั้งวัน จนรู้สึกชาทั้งแขนตอนที่ปล่อยแขนลง (เพราะเกร็ง&ยกแขนไง) ยังปวดข้อมือขวานิดๆ...แผลเก่า แต่ก็ดี เกือบเสร็จ 1 ตัว, ทำงานของอจ.SS เสร็จไปเปล่าะนึง แค่บ่ได้อ่านหนังสือ-กำลังจะเริ่มอ่านเรื่องชุมชน(สักอย่าง)ที่เคยได้รับบริจาคจากครูน้อย ว่าจะอ่านพรุ่งนี้ก่อนเข้าห้องเรียน

คิดๆดูก็ตลกดี อีกอาทิตย์นึงจะสอบสัมภาษณ์แล้ว ยังไม่คิดเลยว่าสนใจ/อยากไปประเทศ/ยูฯไหน คนอื่นอาจจะว่าบ้า...แต่เราแฮปปี้กับโครเชต์มากกว่า ถึงวันนี้มันจะคิด+หลุดเยอะมากเลย แต่มันก็สบายกว่าไปกังวัลกับอนาคตข้างหน้านี่นา...
เฮ้อ – Too worried กับ Not prepared นี่ต่างกันตรงไหน → จะทำยังไงดีน้า ถ้าเป็นสถานการณ์ในกิจกรรมประจำวันก็พอเก็ท แต่กับการคิดถึงอนาคต = วางแผนนี่สิ?! เบื่อจะปวดหัว+depressed

รู้สึกอิจฉาชีวิต “พระ”ขึ้นมานิดๆแล้วซิ

คิดๆดู พอปล่อยวางเรื่องอนาคตได้สักพักนึง นอกจากจะรู้สึกสบาย-เบา-ไม่เครียดแล้ว ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย
นึกถึงหลายๆสิ่งที่ได้พบเจอหรือรับฟังมา, ทั้งหลวงปู่เทพ, หลวงพ่อไพศาล, ปาฐกโกมล’50 (นึกชื่อไม่ออกอ่ะ), เหมือนทุกอย่าง-อืม...บาง messages มันค่อยคลี่คลายตรงหน้าเรา สิ่งที่เราคิด-ถาม-คลางแคลง-ขัดแย้งกับคนอื่น(คนส่วนใหญ่)ภายนอก พอมีคนพูดให้รับ+ฟัง มันสะดุ้งอ๋อหรือน้ำตาคลอก็มี
...รู้สึกข้างในมันใหญ่ขึ้น + อิ่มเอิบ...

บางที่บทบาทหน้าที่ในโลกนี้ ชีวิตนี้ จะเป็นอะไรก็ได้ตราบใดที่เรายังไม่ละ ไม่ลืมเป้าหมายของชีวิตที่จะเข้าใจตัวเอง, จิตใจตัวเอง คงนับว่าเป็นชีวิตที่ดีทีเดียว