จะรักให้ดีที่สุด

จะสัญญา หรือสาบาน ก็คงยากที่จะเชื่ออย่างสนิทใจ
เพราะฉันก็เคยผ่านมา ว่าความรู้สึกของคนเรามันเปลี่ยนแปลงและแปรไปได้
เอาเป็นว่า ซื่อตรงกับปัจจุบัน และทำมันโดยไม่ต้องกังวลกับผลในอนาคต ดีกว่า


วันนี้นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา ชอบเนื้อเพลงบางท่อน เลยป้ายสีไว้ด้วย
เพราะบางท่อนก็ไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ :-D

บทนำ ผีเสื้อเดือนตุลา'53

ผีเสื้อเดือนตุลา

ในบรรดา Archetype หลายร้อยหลายพันในตัวเรานั้น “Inner Child” หรือ “เด็กน้อย” เป็นผู้ที่มีความสำคัญ กุมกุญแจไขความลับของชีวิต หรือบางคนก็ว่า “เป็นผู้ถือลายแทงทางจิตวิญญาณของเรา”... ขนาดนั้นกันเลยทีเดียว!

ดิฉันรู้จักและเข้าใจคำว่า “Archetype” จาก Voice Dialogue (คิดค้นโดย Dr. Hal&Sidra Stones นักจิตวิทยาสาย Carl G. Jung) ซึ่งสรุปตามความเข้าใจของตนเองแล้ว Archetype ก็คือแม่พิมพ์ของบุคลิกภาพ (หรือ ลักษณะต่างๆ) ซึ่งเป็นคุณลักษณะสากลที่เราแต่ละคนใช้ และแชร์ร่วมกันในจิตใต้สำนึกร่วม

ถ้าจะให้เล่าเรื่อง Archetype, Voice Dialogue และ Carl Jung ทั้งหมดในที่นี้ ก็เกรงว่าจดหมายข่าวผีเสื้อจะกลายเป็นหนังสือเล่มไป ดิฉันจึงอยากจะเชิญชวนทุกท่านอ่านบทความที่น้าส้ม - สมพร อมรรัตนเสรีกุล เขียนเกี่ยวกับบทบาทของ Archetype “เด็กน้อย” ในนิตยสารออนไลน์ Women40Plus กันดีกว่า

นอกจากนี้ ยังมีกิจกรรมที่ทุกท่านยังพลาดไม่ได้ นั่นคือ “Introduction to Voice Dialogue” วันเสาร์ที่ 20 พ.ย. 53 นี้ ซึ่งเปิดให้เข้าร่วมฟรี (แต่ต้องลงทะเบียนล่วงหน้านะคะ) โดยอาอู๊ด - สมพล ชัยสิริโรจน์ จะมาแบ่งปันเรื่องตัวตนต่างๆ ภายในตัวเรา ให้ทุกท่านรับฟังและเรียนรู้กันเต็มอิ่มตลอดวัน แล้วพบกันนะคะ ;-)

- นา, ต.ค. 53

:: Quote of the Month ::

“ความทรงจำถึงเหตุการณ์ภายนอกของชีวิตข้าพเจ้าได้ซีดจางหรือสูญหายไปสิ้น ทว่าการได้พบเผชิญกับความจริง ‘ในมิติอื่น’ - กับจิตไร้สำนึก - กลับฝังแน่นอยู่ในความทรงจำไม่ลบเลือน ในมิตินั้นเองที่เปี่ยมล้นมั่งคั่ง สิ่งอื่นๆ นอกนั้นกลับสูญสิ้นความหมายเมื่อนำมาเปรียบเทียบ”

คาร์ล กุสตาฟ ยุง,

จาก ความทรงจำ ความฝัน ความคิดคำนึง (สนพ. คบไฟ)

ตกอยู่ในความไม่รู้ (อีกแล้ว)

อีดิทหนังสือ WTB มาได้จะครบปีแล้ว ไวจริงๆ (เย้!!! ^__^ จริงๆ ไม่ควรจะดีใจที่ทำนานนะ เพราะมันยังไม่เสร็จสักทีนะเสะ) เจออาการ 'ตกโพรงกระต่าย Into the Rabbit Hole' บ่อยมากๆ มันเหมือนจังหวะชีวิตของเรากับเนื้อเรื่องในหนังสือมันมา sync กันโดยบังเอิญ (แม้บางคนอาจจะไม่เชื่อเรื่องความบังเอิญก็ตาม)

อย่างตอนนี้ วนกลับมาอีดิทรอบ 3 ถึงบทที่ 4 แล้ว เป็นบทที่ชื่อว่า Great Question หรือ "คำถามที่ยิ่งใหญ่" พออ่านมาถึงแถวๆ ข้อความข้างล่างนี้ ก็รู้สึกทนไม่ไหวต้องหยุดกลับมาย้อนดูตัวเองตอนนี้ เพราะหลังจากที่จบมหาลัย และออกเดินทางตามหาครู/วิถีอยู่ซักพัก ใช้ชีวิต freelance ที่เป็นน้องๆ ยาจก มีความสุขและกระตือรือร้นแต่ไม่ค่อยมั่นคง จนเข้าสู่ตำแหน่งผู้ประสานงานกึ่งเอนกประสงค์หนึ่งเดียวในทีมงานที่ก็ค่อนข้างมีอิสระสูง เป็นงานที่เกี่ยวข้องการเรียนรู้ ที่แรกๆ เรารู้สึกว่าเราได้ทำประโยชน์ และได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กันด้วย แต่... แต่... ตอนนี้เรากลับเริ่มเบื่อแล้วน่ะซิ (เฮ้อออว์!)

3 Things I Addicted Recently !

3 สิ่งที่ข้าพเจ้าเสพติดในช่วงนี้ ! (ลองเดาสิ...ติ๊กต๊อกๆๆๆ)

ไหนมาดูกันสิว่า ตรงกับของใครกันมั่งอ่ะป่าว? :-D

เริ่มจาก :: อันดับ 3 :: คือ.........

พร่ำเพ้อถึงดวงดาว

ฟ้าพร่างฝนโพรยพราว ดาวกับเดือนยังลอยอยู่เต็มฟ้า 

แม้เมฆจะบดบังจากสายตาเป็นครั้งคราวก็ตาม...

บางที ก็รู้นะว่าเราอาจจะคิดอะไรไปเอง 

จึงเกิดความไม่พอใจ ความคาดหวัง ความหงุดหงิดรำคาญใจ

แต่บางทีก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าที่เราอดทน ทำความเข้าใจ 

พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไป

มันจะพาเราไปถึงไหนกัน (เชียว) นะ? 

แล้วทำไมเราถึงดูไม่เติบโตในสายตาคนอื่น/สังคมเลยล่ะ? 

บางทีก็ถามตัวเองเหมือนกันนะ ... ว่านี่ฉันบ้าไปหรือเปล่า?