วันนี้อุตสาห์ปฏิวัติตัวเอง ด้วยการตื่นแต่เช้า (6โมง) ทั้งที่ปรกติก็ตื่น 9 โมงเป็นอย่างเร็ว
เพราะเมื่อวานเป็นวันแรก ที่ปล่อยลูกนกให้ไปอยู่หน้าบ้าน ทั้งวัน และทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี
มันยังบินไม่ค่อยได้หรอก ได้นิดนึง เท่าที่ดูคือ มันลงจอดไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่ ก็ยังเป็นสัตว์บกอยู่เป็นส่วนมาก คือ กระโดดหยองแหยงไปมา
เห็นมันกระโดดจิกนู่นนี่ไปมา หลบไปหลังกระถางเมื่อคนเดินเข้าไปใกล้ หรือมีอะไรแปลกประหลาดที่น่าจะอันตราย มันก็จะมุดเข้าไปหลบหลังกระถางต้นไม้
แต่เวลาเราเข้าไปใกล้ๆ ด้วยอาวุธคู่กาย คือ Syringe ป้อนอาหาร มันจำได้ฮ่ะ กระโดดดี๊ด้าเข้ามาหาเราเลยทีเดียว :D
นึกภาพแล้วขำมาก เพราะเวลาแม่เราลงไปหามัน มันหนี แต่เราลงไปพร้อมไซริง มันกระโดดใส่อ่ะ
วันนี้เราก็เลยตั้งใจว่าจะตื่นมาป้อนอาหารมันแต่เช้า แล้วสัก 8 โมงจะเอามันลงไปวางหน้าบ้านเหมือนเมื่อวาน และเราก็ทำได้เสียด้วย
แต่... ตอนที่เรากำลังกินข้าวเช้าอยู่ (~8 - 9 โมง) มีรถส่งของมา เป็นรถกระบะคันใหญ่ วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านเลย มันคงตกกะใจ แม่เรามองจากระเบียงก็ร้องห่วงมัน แม่เราลงมาเปิดประตูให้คนลงของ ไม่นาน เราตามลงมาดูลูกนก
เอาแล้ว มันหลบไปอยู่ตรอกข้างบ้าน เราเข้าจากหน้าบ้านไม่ได้ มีรั้วกั้นอยู่ แม้ระยะจะห่างกันนิดเดียว เช้านี้เสียงดังจริงๆ ทั้งเพลงจากรร.อนุบาลข้างบ้าน รถที่วิ่งอยู่บนถนน (เช้าๆ รถเยอะกว่าตอนสายๆ) แล้วยังรถกระบะคันใหญ่นี่อีก ... เราพยายามยื่นไซริงให้มันเห็น จะได้กระโดดออกมาหาเราข้างนอก แต่... ระหว่างที่มันกำลังกระโดดไป-มา เหมือนหาทางมาหาเราอยู่
"ฟลุบ!"
มันร่วงลงไปในซอกเล็กๆ ระหว่างตึกกับพื้น O-o! คือพื้นมันทรุดไง ก็เลยแยกเป็นร่อง
ตอนนั้นเรายังใจเย็นอยู่ เพราะเห็นกะตาว่ามันแค่ฟลุบลงไป ไม่ได้เจ็บอะไร และมันก็แข็งแรงดี คงกระโดดๆ บินๆ ออกมาได้แหละ
แต่สิบโมงก็แล้ว สิบเอ็ดโมงครึ่งก็แล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววของเจ้านกน้อยสักนิด เราเริ่มทนไม่ไหว ร้อนใจนิดๆ (แม่เราบ่นอุบตั้งแต่สิบโมงแล้วว่าไม่น่าเลย อุตสาห์ประคบประหงมมาตั้งสองสัปดาห์ มาตกหลุมตายตอนสุดท้ายซะได้ แต่ตอนนั้นเรายังเย็นใจอยู่ ฮ่ะๆ) เลยไปปีนรั้วหลังบ้านเพื่อเข้าตรอก เดินอย่างระมัดระวัง เพราะนอกจากกองหินก่อสร้างและใบไม้แล้ว เราก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่าไอ้ที่เหยียบไปมันมั่นคงดีหรือเปล่า
แต่ไม่ว่าสายตาคุณจะดีแค่ไหน มนุษย์เราก็คงไม่สามารถหักสายตา 90 องศาเพื่อลอดมองใต้พื้น (ที่ตัวเองยืนอยู่) ได้หรอกนะ! ฉันเอาหัวชิดกำแพงจนจะบี้กิ๊บที่ติดผมอยู่แตก... ก็ไม่เห็นอะไรเลย ฉันพยายามเอาไซริงแหย่อลงไป ... เงียบ ร้องเรียกมันก็... เงียบ ซอกมันแคบมาก ฉันพยายามเอามือแหย่ลงไป แต่ทำได้มากที่สุดก็แค่แขนครึ่งท่อนล่าง ไม่สามารถลงไปลึกกว่านี้แล้ว (นี่แขนช้านเล็กแล้วน้าาาา!)
เอาละสิ เสียงก็ไม่มี ร้องเรียกก็ไม่รับ (ปรกติมันรับค่ะ) เอาไซริงแหย่ไปก็ไม่มีอะไรตอบสนองกลับมา ฉันเริ่มประสาทเสียแล้วล่ะ มันจะตายจริงๆ หรอเนี่ย? ถ้าตอนหล่นไปมันยังไม่ตาย แต่เกิดมันไปติดอะไร หรือปีกหัก แล้วต้องอดตายอยู่ใต้พื้นนั่น? T_T ฉันยังร้องเรียกมันอย่างไม่ลดละ แต่เสียงเครือจนผิวปากไม่ออก และเริ่มมองไม่ชัดล่ะ เพราะน้ำตามันตกใส่แว่น (คือก้มหน้ามองลอดซอกด้วยไงค่ะ น้ำตาเลยตกใส่แว่นได้) TT_TT
(เด๋วว่างๆ มาอัพตอนต่อค่ะ)
