ฉันล้างหน้าล้างตา แล้วกลับลงไปที่จุดเกิดเหตุอีกครั้ง พร้อมอุปกรณ์เท่าที่คิดว่าจำเป็น คือ ไฟฉาย ไซริง และกล้วยน้ำว้าสุก (กลเม็ดล่อด้วยของกินไง :D) เย้ ! ฉันได้ยินเสียง "จิ๊บ.. จิ๊บ" แล้ว มันอยู่ใต้พื้นจริงๆ ด้วย แต่ซอกยังเล็กเท่าเดิม ฉันแทรกแขนไปคว้ามันไม่ได้เลย ฉันพยายามยื่นไซริงลงไปอีกหลายครั้ง สำเร็จ! ฉันเห็นปากและหัวส่วนบนนิดหน่อย มันเข้ามาหาไซริง ฉันพยายามขยับไซริงล่อให้มันกระโดดขึ้นมา แต่... มันผละหายไป ฉันไม่ลดละ ตกลงว่าแม่ฉันปีนข้ามรั้วเข้ามาในตรอกอีกคน และช่วยยกแผ่นปูนแผ่นหนึ่งขึ้น พอให้เป็นทางเปิดเชื่อมกับโพรงข้างใต้ที่ลูกนกอตกลงไปได้ ช่องเปิดกว้าง แต่ก็กลัวว่ามันจะร่วงลงไปลึกกว่าเดิม (ซวยหนักกว่าเดิมสิ) เราเลยจัดการถมหินและหากระดาษมาปิด ใช้ได้เลย เหลือแต่รอให้เจ้านกน้อยมาใกล้ๆ ให้ฉันจับ หรือมันออกมาเอง คราวนี้ ฉันพยายามยื่นไซริงเข้าไปในทุกทางเท่าที่ทำได้ ทั้งทางซอกตึกที่ใกล้ตัวมันที่สุด หรือช่องเปิดที่ฉันมองเห็นอะไรข้างใต้ได้ดีที่สุด แต่เท่าที่ฉันก้มหัวลงไปมอง ก็คือ มันกระโดดหนีอ่ะ อ๊าย... อิชั้นเริ่มหงุดหงิด ไม่อยากออกก็ไม่ต้องออก - เชอะ! ฉันทิ้งมันไว้เหมือนเดิม แล้วขึ้นบ้าน ทำอะไรไม่ได้แล้วนิ? อย่างน้อยๆ ก็รู้ว่ามันยังไม่ตายล่ะวะ --------- ฉันนั่งกินโจ๊กอยู่บนบ้าน ใจค่อยสงบขึ้นมาหน่อย และตัวก็สบายกว่าเดิมหลังจากได้อาบน้ำ (แม่ม! โดนทั้งมด ทั้งยุง) คิดว่าไว้สักพักค่อยกลับไปลองใหม่ ก็พอดีกับที่แม่ของฉันขึ้นมาสมทบ และรายงานข่าว "มันขึ้นมาแล้วนะ แต่ไม่ยอมออกมาหน้าบ้านอ่ะ ม้ากลัวมันหล่นลงไปอีก เลยไม่ได้เข้าไป" อืมม์ ดีแล้ว ฉันคิดในใจ "เด๋วค่อยจัดการล่ะกันม้า ให้มันหิวจัดๆ อีก จะได้ยอมมา" 555+ อิชั้นเริ่มซาดิสต์ --------- รวบรัดตัดตอนเลยล่ะกันนะ สรุปว่า นกน้อยถูกจับคว้าใส่กล่องทันที ที่มันอยู่ในมืออิชั้นได้ แต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ มันอาจจะอยากได้ทั้งอิสรภาพ และอาหารที่ Feed มันไปพร้อมๆ กันก็ได้ (เหมือนใครฟร่ะ? :D) เพราะตอนแรกที่เราปีนกลับเข้าไปอีกครั้ง มันกึ่งกระโดด กึ่งบินหาเราเหมือนกันนะ แต่ก็ถอยห่างออกไปอีก อีก อีก คือ "หิวก็หิว แต่อย่าเข้าใกล้ชั้นนะ" อะไรประมาณนั้น (แต่ถ้าเมิงไม่ให้กูเข้าใกล้ แล้วกูจะป้อนเมิงยังไง ตรูไม่ใช่นกนะเฟร้ย!) จนเราเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหวนั่นแหละ ที่ก้าวเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และไล่คว้ามันมาได้สำเร็จ ^_^ ตอนจบ ของบันทึก ก็คือ น้องนกหุบปากเงียบสนิทหลังถูกจับใส่กล่อง มันปลอดภัยดี แม้ดูจะไม่เต็มใจเท่าไหร่ เรายกมันกลับมาในห้องทำงาน และฟีดมันเหมือนเดิม ... บินเล่นในห้องไปก่อนล่ะกันนะ วันนี้เหนื่อยแล้ว Happy Ending เสียที (ไปทำงานต่อล่ะจ๊า)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น