คนๆ หนึ่งมีความต้องการตั้งแต่ในระดับพื้นฐานที่สุด : ความต้องการทางกายภาพ ; อากาศ อาหาร น้ำ การพักผ่อนนอนหลับ การขับถ่าย ฯลฯ ทั้งหมดในระดับนี้เป็นไปเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น ความต้องการในระดับต่อมา : ความปลอดภัย ไม่ว่าจะในทางกายภาพ ทางจิตใจ ทางเศรษฐกิจ หน้าที่การงาน สังคม ... ความสัมพันธ์ ความรู้สึกผูกพัน รักใคร่ ... กับเพื่อน แฟน พ่อแม่ พี่น้อง ใช่หรือไม่? ความภาคภูมิใจในตนเอง ความเคารพ ฯลฯ
หากเราปลดความคิดตัดสินที่ดังอยู่เบื้องหลังความคิดของเราได้ เราก็จะได้ยิน "เสียงของความเป็นมนุษย์" ของคนที่อยู่คนละฝักฝ่ายกับเรา นั่นคือ เราสามารถสัมผัสความต้องการของคนผู้นั้นได้ และโอ้ว้าว พระเจ้าช่วย! ความต้องการของเค้ากับเรามันเหมือนกันเรย !!!
แต่การจะรับฟังผู้อื่นได้ เราก็ต้องได้ยินตัวเองก่อน ... เป็นทักษะที่ผู้คนในสมัยนี้ไม่ค่อยได้พัฒนานัก ก็ต้องฝึกกันต่อไป ...
โดยในการนำการสื่อสารด้วยความกรุณา (CC - Compassionate Communication หรือ Non-Violent Communication) มาใช้ในชีวิตจริงนั้น มันไม่ได้จบแค่การสัมผัสความต้องการของตนเองให้ได้เท่านั้น
หลายครั้งหลายครา ที่เราตกอยู่ในวังวนถกเถียงเยี่ยงชีวิตประจำวันกับใครบางคน เราสัมผัสกับความรู้สึก-ความต้องการ ของตัวเองไม่ยากนักหรอก แต่เอ? ทำไมก็ยังผ่าทะลุการทะเลาะถกเถียงไม่พ้นเสียทีหว่า? ... ก็ใช้ชีวิตกันต่อไป เราก็พยายามฟังอีกฝ่ายให้มากขึ้น ฟังให้ได้ยินความรู้สึก-ความต้องการของเขา ซ้ำๆๆๆ โดยที่วงจรก็ยังวนเวียนกลับมาเรื่อยๆ
เป็นเวลานานทีเดียวกว่าเราจะเอะใจได้ ว่า Missing Piece คือ เราไม่เคยประคองความต้องการทั้งฝ่ายเราและอีกฝ่ายได้เลย ในชั่วขณะที่อารมณ์มันพรั่งพรู (หรือพุ่งปรี๊ดก็ตาม) มันมีแต่ "ฉัน" "ฉัน" "ฉัน" ฉันไม่พอใจ ฉันไม่ชอบเธอเลย เธอมันแย่ 1... 2... 3... 4...
เฮ้อ... เขียนไปเขียนมา ออกทะเลมั้ยหว่า? :D
คืนนี้เอาแค่นี้ก่อนดีกว่า เด๋วจะกลายเป็นเขียนเพื่อให้ได้บทความดีๆสักอันมากเกินไป
ราตรีสวัสดิ์ ~
ปล. การแยกแยะที่สำคัญอื่นๆ ของ CC คือ
- แยกแยะ "การตัดสิน/วิเคราะห์/ตีความ" ออกจาก "การสังเกต"
- แยกแยะ "ความคิด" ออกจาก "ความรู้สึก"
(นอกเรื่อง) BG น่ารักขาดใจ กรี๊ดๆๆ >.<
ตอบลบ